Sunday, March 30, 2025

ਪਾਸ਼ ਅੱਜ ਵੀ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨਾਲ

ਉਸਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਖੜਾ ਬਰੋਟਾ ਦੁਆਉਂਦਾ ਹੈ ਪਾਸ਼ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਯਾਦ 

ਪਾਸ਼ ਦੀ ਯਾਦ ਤਾਜ਼ਾ ਕਰਾਉਂਦਾ ਅੰਬ ਦਾ ਬਰੋਟਾ--ਇਹ ਵੀ ਹੁਣ ਤੀਕ ਉੱਥੇ ਹੀ ਖੜੋਤਾ ਹੈ ਜਿਥੇ ਪਾਸ਼ ਡਿੱਗਿਆ ਸੀ 
ਇੰਟਰਨੈਟ ਦੀ ਦੁਨੀਆ: 30 ਮਾਰਚ 2025: (ਕਾਮਰੇਡ ਸਕਰੀਨ ਡੈਸਕ)::

ਹਰਮੇਸ਼ ਮਾਲੜੀ 
ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਨਾਇਕਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਯਾਦਗਾਰਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਮਿਟਾਇਆ ਜਾਈ ਉਹ ਓਨੀਆਂ ਹੀ ਹੋਰ ਗੂਹੜੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਯਾਦਗਾਰਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਵੀ ਆਪਣੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਨਿਵੇਕਲੇ ਜਿਹੇ ਵੱਖਰੇ ਜਿਹੇ। ਜਦੋਂ ਨਕਸਲਬਾੜੀ ਲਹਿਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬਣਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ ਉਦੋਂ ਹੀ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਏ ਉਹਨਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦੇ ਪਛਾਣਦੇ ਸਨੇਹੀਆਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਪੌਦੇ ਲਗਾਏ। ਇਹੀ ਪੌਦੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਵੱਡੇ  ਬਣੇ ਪਰ ਇਹ ਦਰਖਤ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਛਾਂ ਦੇਂਦੇ ਸਨ। ਫਲ ਦੇਂਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਵੱਡੇ ਦਰਖਤਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਡਿੱਗਿਆਂ ਧਰਤੀ ਹਿਲਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਤਲੇਆਮ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।  

ਸਿੱਧੇ ਸਿੱਧੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਵਤਾਰ ਪਾਸ਼ ਦੀ ਯਾਦ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਵੀ ਤਾਜ਼ਾ ਹੈ। ਅਵਤਾਰ ਪਾਸ਼ ਦੇ ਜੱਦੀ ਪਿੰਡ ਤਲਵੰਡੀ ਸਲੇਮ ਵਿਖੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ; ਜਿਥੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਹੋਈ ਅੰਬ ਦਾ ਉਹ ਬਰੋਟਾ ਜਿਥੇ ਪਾਸ਼ ਡਿੱਗਿਆ ਸੀ।  ਇਹ ਪੌਦਾ ਕਿਸ ਨੇ ਲਾਇਆ ਸੀ ਜਾਂ ਕਿਸ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰਪਾਲ ਪੋਸ ਕੇ ਵੱਡੀਆਂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਸ ਸ਼ਖਸ ਦਾ ਨਾਮ ਇਸ ਵੇਲੇ ਸਾਡੇ ਸਾਹਿਤਿਕ ਡੈਸਕ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਪਰ ਵਟਸਪ ਗਰੁੱਪ ਇਨਕਲਾਬੀ ਚੇਤਨਾ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਰਖਤ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਨਜ਼ਰ ਆਈ ਹੈ। ਇਹ ਤਸਵੀਰ ਪੋਸਟ ਕੀਤੀ ਹੈ ਹਰਮੇਸ਼ ਮਾਲੜੀ ਨੇ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ 08:36 ਵਜੇ। 

ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਬਿਕ੍ਰਮੀ ਸੰਮਤ ਵਾਲਾ ਨਵਾਂ ਸਾਲ  ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ। ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਇਹ ਨਵਾਂ ਸਾਲ 2082 ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਪੂਜਨ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਚੇਤਰ ਦੇ ਨਵਰਾਤਰਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੋਈ ਹੈ ਉਦੋਂ ਪਾਸ਼ ਦੀ ਯਾਦ ਤਾਜ਼ਾ ਕਰਾਉਂਦੀ ਅੰਬ ਦੇ ਬਰੋਟੇ ਦੀ ਇਹ ਤਸਵੀਰ ਵੀ ਆਖ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਵਰਗਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਇਕ ਵੀ ਯਾਦ ਹਨ ਅਤੇ ਦਿਨ ਵੀ। ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਅਜਿਹੀਆਂ ਆਧਾਰੀ ਤਸਵੀਰਾਂ ਹੋਣ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਭੇਜਿਆ ਕਰੋ। 

ਪ੍ਰਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਸਾਕਾਰ ਕਰਨਗੇ ਡਾ. ਐਸ ਐਨ ਸੇਵਕ ਦਾ ਸੁਤੰਤਰ ਸੋਚ ਵਾਲਾ ਸੁਪਨਾ

WhatsApp 29th March 2025 at  19:24 Regarding IPTA meet at Ludhiana 

ਇਪਟਾ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਇਕਾਈ ਦੇ ਗਠਨ ਮੌਕੇ ਬਣੇ ਪ੍ਰਧਾਨ


ਪਲੇਠਾ ਸੈਮੀਨਾਰ ਹੋਵੇਗਾ ਸਿਰੜੀ ਨਾਟਕਕਾਰ ਮਰਹੂਮ ਐਸ. ਐਨ. ਸੇਵਕ ਦੀ ਯਾਦ ’ਚ 

ਲੁਧਿਆਣਾ//ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ: 29 ਮਾਰਚ 2025: (ਰੈਕਟਰ ਕਥੂਰੀਆ//ਕਾਮਰੇਡ ਸਕਰੀਨ ਡੈਸਕ)::

ਧੁੰਦਲੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਜ਼ਹਿਨ ਵਿਚ ਘੁੰਮ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।  ਸੰਨ 1978 ਵਾਲੀ ਵਿਸਾਖੀ ਮੌਕੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਾਂ ਅਤੇ ਨਿਰੰਕਾਰੀਆਂ ਦਰਮਿਆਨ ਹਿੰਸਕ ਟਕਰਾਓ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹਾਲਾਤ ਵਧਣ ਵਾਲੀ ਗੰਭੀਰ ਸਥਿਤੀ ਨੇ ਦਸਤਕ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। 
ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਹਿੰਸਕ ਟਕਰਾਓ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਦਾ ਖਦਸ਼ਾ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਜਦੋਂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਵਿਖਾਲੇ ਵਧਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸਨ। ਧਮਕੀਆਂ  ਗਈ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਕਲਮਾਂ ਅਤੇ ਸਟੇਜ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭਾਂਪਿਆ ਕਿ ਗੱਲ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਿਗੜ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਖਦਸ਼ੇ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖ ਕੇ ਹੀ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਸਟੇਜ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹੋਈ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਤੇਰਾ ਸਿੰਘ ਚੰਨ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਮੋਰਚਾ ਸੰਭਾਲਿਆ। ਸਮਾਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਭਿਆਨਕ   ਸੀ। ਜਲਦੀ ਹੀ ਇਹ ਖਦਸ਼ੇ ਸੱਚ ਵੀ ਸਾਬਿਤ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸਨ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ 1947 ਵਾਲੀ ਵੰਡ ਦੇ ਉਹ ਦਰਦਨਾਕ  ਦ੍ਰਿਸ਼ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣ ਲੱਗੇ ਸਨ। 

ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿੱਚ ਸਨ 1979 ਦੌਰਾਨ ਇਪਟਾ ਦੀ ਹੰਗਾਮੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਮੀਟਿੰਗ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਵੀ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵੀ। ਕਲਮਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਸਟੇਜ ਵਾਲਿਆਂ ਹਨੇਰੀਆਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਪਣੀ ਸਮਝ ਦੇ ਚਿਰਾਗ ਬਾਲ ਦਿੱਤੇ ਸਨ। ਸਟੇਜ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਡਰਾਮਿਆਂ ਦਾ ਮੰਚਨ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ। ਥਿਏਟਰ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਭੀਸ਼ਮ ਪਿਤਾਮਹ ਤੇਰਾ ਸਿੰਘ ਚੰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਜਿਹੜੇ ਕੁਝ ਕੁ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਕਲਾਕਾਰ ਮੂਹਰੇ ਹੋ ਕੇ ਨਿੱਤਰੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਟੇਜ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਪ੍ਰਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਵੀ ਸੀ। ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ ਆਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕਰਨੀ ਸੌਖੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਪ੍ਰਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਸਰਗਰਮ ਰਹੇ। ਜਦੋਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਜ਼ਹਿਰੀਲੀ ਹਵਾ ਵਗਣ ਲੱਗੀ ਉਦੋਂ ਵੀ ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ। ਕਦੇ  ਪੱਗ ਬੰਨ ਕੇ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਕਦੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਭੇਸ ਵਟਾ ਕੇ। ਗੋਲੀਆਂ ਅਤੇ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਇਪਟਾ ਚਰਖੇ ਦੀ ਘੂਕਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਬੋਲ ਬੁਲੰਦ ਕਰਦੀ ਰਹੀ--

ਮੁੜਿਆ ਲਾਮਾਂ ਤੋਂ....! ਸਾਡੇ ਘਰੀਂ ਬੜਾ ਰੁਜ਼ਗਾਰ--ਕਣਕਾਂ ਨਿੱਸਰ ਪਈਆਂ--ਘਰ ਆ ਕੇ ਝਾਤੀ ਮਾਰ..!

ਸੰਨ 1985 ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ.ਬਲਿਊ ਸਟਾਰ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ, ਕਰਫਿਊ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸਨ..ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਦੇ ਘਰ ਘਰ ਸੋਗ ਵਰਗਾ ਮਾਹੌਲ ਸੀ..ਉਦੋਂ ਉਸ ਦਹਿਸ਼ਤ ਭਰੀ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਨੇ ਇਪਟਾ ਦੀਆਂ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਤੇ ਵੀ ਮਾੜਾ ਅਸਰ ਪਸਰ ਪਾਇਆ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਇਪਟਾ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਚੁੱਪ ਤੱਕ।  ਉਹ ਡੇੜ ਦੋ ਦਹਾਕੇ ਦਾ ਸਮਾਂ ਬੜਾ ਨਾਜ਼ੁਕ ਰਿਹਾ। 

ਇਹ ਦਹਿਸ਼ਤ ਭਰਿਆ ਮਾਹੌਲ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬਾਹਰ ਵੀ ਬਣ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਇੰਦੌਰ ਵਿੱਚ ਇਪਟਾ ਦਾ ਕੌਮੀ ਸਮਾਗਮ ਸੰਨ 2016 ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਚੱਲਦੇ ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚ ਫਿਰਕਾਪ੍ਰਸਤ ਤਾਕਤਾਂ ਨੇ ਹਿੰਸਕ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਬੇਹੱਦ ਭੈਅਭੀਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਘੰਟੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬੇਹੱਦ ਖੌਫਨਾਕ ਰਹੇ। ਸਮਾਗਮ ਜਬਰੀ ਬੰਦ ਕਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਫਿਰ ਵੀ ਇਪਟਾ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਟਾਕਰਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਡਾਂਗਾਂ ਅਤੇ ਪੱਥਰਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਸਿਰਫ ਕਲਮਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਚੱਲਦਾ? ਉਸ ਨਾਜ਼ੁਕ ਦੌਰ ਸਮੇਂ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਇੰਦੌਰ ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਰ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਵੀ ਸੀ। 

ਸਮਾਗਮ ਮੁੱਕਣ ਮਗਰੋਂ ਜਦੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸਾਰੇ ਕਲਾਕਾਰ ਪੰਜਾਬ ਪੁੱਜੇ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਰਹੀ ਕਿ ਇਸ ਹਮਲੇ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਲੋਕ ਰਾਏ ਲਾਮਬੰਦ ਕੀਤੀ ਜਾਏ। ਮੈਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਇਸ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ  ਕਰ ਰਹੇ ਸਾਂ। ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦੇ ਸਨ? ਅਚਾਨਕ ਪੰਜਾਬੀ ਭਵਨ ਵਿੱਚ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ ਸਵਰਗੀ ਡਾਕਟਰ ਐਸ ਐਨ ਸੇਵਕ। ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਪਟਾ ਦੇ ਸਮਾਗਮ ਉੱਤੇ ਹੋਏ ਹਮਲੇ ਖਿਲਾਫ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਕੈਮਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰੂੰ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾਲਤਾ ਕਰੋ। 

ਸੇਵਕ ਸਾਹਿਬ ਬੋਲੇ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਇਸ ਹਮਲੇ ਬਾਰੇ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮੋਬਾਈਲ ਫੋਨ ਤੋਂ ਸਭ ਕੁਝ ਦਿਖਾਇਆ ਤਾਂ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਹਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਖਬਰਾਂ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਹਨ ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਹੋ ਪਹਿਲਾਂ ਇਪਟਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਤਾਂ ਕੱਢੋ!ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਇਪਟਾ ਦੇ ਅਹੁਦਿਆਂ ਤੇ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਅਹੁਦੇਦਾਰਾਂ ਵੱਲ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਸ ਸੰਬੰਧੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਾਂ। 

ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਇਪਟਾ ਦੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਮੀਟਿੰਗ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਯਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਪਟਾ ਦੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਇਕਾਈ ਦਾ ਗਠਨ ਪੰਜਾਬੀ ਭਵਨ, ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿਖੇ ਇਪਟਾ ਦੇ ਸੂਬਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨਾਟਕਕਾਰ ਅਤੇ ਨਾਟ-ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਸੰਜੀਵਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਹੇਠ ਹੋਈ ਇਕੱਤਰਤਾ ਵਿਚ ਹੋਇਆ। ਜਿਸ ਵਿਚ ਸਰਬਸੰਮਤੀ ਨਾਲ ਸਮਰਪਿਤ ਨਾਟ-ਕਰਮੀ ਪ੍ਰਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਚੁਣੇ ਗਏ। 

ਕਨੇਡਾ ਰਹਿੰਦੇ ਨਾਟਕਕਾਰ ਐਚ.ਐਸ.ਰੰਧਾਵਾ ਨੂੰ ਹਾਜ਼ਿਰ ਰੰਗਕਰਮੀਆਂ ਨੇ ਇਪਟਾ ਦੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਇਕਾਈ ਦਾ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਬਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰ ਲਈ।ਇਸ ਇੱਕਤਰਤਾ ਵਿਚ ਇਪਟਾ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮੀਤ ਪ੍ਰਧਾਨ ਅਮਨ ਭੋਗਲ, ਇਪਟਾ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਜਨਰਲ ਸੱਕਤਰ ਕੇ.ਐਨ. ਸੇਖੋਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤੋਂ ਉਚੇਚੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ।

ਇਸ ਮੌਕੇ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਭੰਮਰਾ, ਮੋਹੀ ਅਮਰਜੀਤ, ਤਿਰਲੋਚਨ ਸਿੰਘ, ਦਲਜੀਤ ਬਾਗ਼ੀ, ਰਾਜ ਕੁਮਾਰ ਸ਼ੁਭਮ ਅਨਮੋਲ ਸੂਦ ਅਤੇ ਇਪਟਾ ਬਾਲ ਰੰਗਕਰਮੀ ਰਿਆਜ਼ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਏ। ਇਪਟਾ, ਲੁਧਿਆਣਾ ਦਾ ਪਲੇਠਾ ਸੈਮੀਨਾਰ ਸਿਰੜੀ ਨਾਟਕਕਾਰ ਅਤੇ ਨਾਟ-ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਮਰਹੂਮ ਐਸ. ਐਨ. ਸੇਵਕ ਦੀ ਯਾਦ ’ਚ ਪੰਜਾਬੀ ਭਵਨ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿਖੇ ਹੋਵੇਗਾ।ਇਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਦਿੰਦਿਆ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸੈਮੀਨਾਰ ਵਿਚ ਸੇਵਕ ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਰੰਮਮੰਚ ਨੂੰ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਟਕ ਦਾ ਮੰਚਣ ਵੀ ਹੋਵੇਗਾ।

ਹੁਣ ਦੇਖਣਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਡਾ ਐਸ ਐਨ ਸੇਵਕ ਦੀ ਸੁਤੰਤਰ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਥਿਏਟਰ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਾਅਦੇ ਨਾਲ ਕਿੰਨੀ ਜਲਦੀ ਅਤੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਸਹਿਯੋਗ ਕਰ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਂਝ ਖੱਬੀ ਸਿਆਸਤ ਤੋਂ ਵੱਖਰੀ ਸੁਰ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਸੁਤੰਤਰ ਸੋਚ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਦਾ ਇਪਟਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆਉਣਾ ਚੰਗਾ ਸ਼ਗਨ ਹੀ ਹੈ। ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਇਸ ਰੁਝਾਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਪ੍ਰਫੁੱਲਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਕ ਹੋਣਗੇ। 

Saturday, March 29, 2025

ਹਾਸ਼ੀਏ 'ਤੇ ਪਏ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਪ੍ਰਤੀ ਸਰਕਾਰੀ ਬੇਪਰਵਾਹੀ ਖਿਲਾਫ ਤਿੱਖਾ ਰੋਸ

From M S Bhatia on Friday 28th March 2025 at 19:25 Regarding Pretest at Jantar Mantar New Delhi 

ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਜੰਤਰ-ਮੰਤਰ ਵਿਖੇ ਉਸਾਰੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਮੋਰਚਾ

ਉਸਾਰੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੇ ਆਗੂ *ਵਿਜਯਨ ਕੁਨੀਸੇਰੀ  ਵੱਲੋਂ ਜਾਰੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਬਿਆਨ                                 


ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ: 28 ਮਾਰਚ 2025: (ਐਮ ਐਸ ਭਾਟੀਆ//ਕਾਮਰੇਡ ਸਕਰੀਨ ਡੈਸਕ)::

ਵਿਕਾਸ ਦੀਆਂ ਹਨੇਰੀਆਂ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸੱਤਾ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਪ੍ਰਤੀ ਏਨੀ ਉਦਾਸੀਨ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਇਸਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਉਸ ਬਿਆਨ ਤੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਉਸਾਰੀ ਮਜ਼ਦੂਰ ਆਗੂ ਵਿਜਯਨ ਕੁਨੀਸੇਰੀ ਵੱਲੋਂ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। 

ਇਸ ਬਿਆਨ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਟ੍ਰੇਡ ਯੂਨੀਅਨ ਕਾਂਗਰਸ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਆਲ-ਇੰਡੀਆ ਕਨਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਆਫ਼ ਬਿਲਡਿੰਗ ਐਂਡ ਕੰਸਟ੍ਰਕਸ਼ਨ ਵਰਕਰਜ਼ ਨੇ ਅੱਜ ਇੱਕ ਸੰਸਦ ਮੋਰਚਾ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤਾ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਦੇ 25 ਸੂਬਿਆਂ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰ ਸ਼ਾਸਤ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 5000 ਉਸਾਰੀ ਕਾਮੇ ਜੰਤਰ-ਮੰਤਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਤਾਂ ਜੋ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ ਕਿ ਉਹ ਹਾਸ਼ੀਏ 'ਤੇ ਪਏ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਪ੍ਰਤੀ ਬੇਪਰਵਾਹੀ ਛੱਡੇ।

ਏਆਈਸੀਬੀਸੀਡਬਲਯੂ ਦੇ ਸੀਨੀਅਰ ਮੀਤ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬਾਸੁਦੇਵ ਗੁਪਤਾ ਨੇ ਮੋਰਚੇ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਕੀਤੀ। ਵਿਜਯਨ ਕੁਨੀਸੇਰੀ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ (ਏਆਈਸੀਬੀਸੀਡਬਲਯੂ) ਨੇ ਮੰਗ ਚਾਰਟਰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ, ਐਮ. ਪ੍ਰਵੀਨ ਕੁਮਾਰ ਡਿਪਟੀ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਨੇ ਮੋਰਚੇ ਵਿੱਚ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ। ਏਆਈਟੀਯੂਸੀ ਦੇ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਅਮਰਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਧਰਨਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਕੀਤਾ। ਕੇ ਸੁਬਾਰਾਯਣ ਐਮਪੀ (ਸੀਪੀਆਈ), ਸੰਤੋਸ਼ ਕੁਮਾਰ ਐਮਪੀ (ਸੀਪੀਆਈ, ਰਾਜ ਸਭਾ) ਅਤੇ ਵਹਿਧਾ ਨਿਜ਼ਾਮ ਅਤੇ ਰਾਮਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਪਾਂਡਾ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਕੱਤਰਾਂ ਨੇ ਇਕੱਠ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕੀਤਾ।

ਉਸਾਰੀ ਖੇਤਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਸਮੇਤ 10 ਕਰੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀਆਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕੰਮ ਅਸੰਗਠਿਤ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ  ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਘਾਟ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਉਜਰਤ ਕਾਨੂੰਨ, ਬਰਾਬਰ ਮਿਹਨਤਾਨਾ ਕਾਨੂੰਨ, ਜਣੇਪਾ ਲਾਭ, ਠੇਕਾ ਮਜ਼ਦੂਰ ਕਾਨੂੰਨ ਆਦਿ ਵਰਗੇ ਮੌਜੂਦਾ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਾਮਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਇਹ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਾਂਝੇ ਵਰਗਾਂ ਦਾ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਹਿੱਸਾ ਹਨ।

ਭਾਰਤ ਦੀ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਨੇ ਇੱਕ ਫੈਸਲੇ ਵਿੱਚ, ਬਿਲਡਿੰਗ ਐਂਡ ਅਦਰ ਕੰਸਟਰਕਸ਼ਨ ਵਰਕਰਜ ਐਕਟ 1996 ਅਤੇ ਇਮਾਰਤ ਅਤੇ ਹੋਰ ਨਿਰਮਾਣ ਮਜ਼ਦੂਰ ਭਲਾਈ ਸੈੱਸ ਐਕਟ, 1996 ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਨਾ ਕਰਨ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਡੂੰਘੀ ਚਿੰਤਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਸੰਸਦ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਏ ਗਏ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਰਾਜ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰ ਸ਼ਾਸਤ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਦੁਆਰਾ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਅਣਗੌਲਿਆ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਭਾਵੇਂ ਮੌਜੂਦਾ ਕਾਨੂੰਨ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਹਨ, ਪਰ ਕਿਰਤ ਕੋਡ ਇਸਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਬਦਤਰ ਬਣਾ ਦੇਣਗੇ। ਉਸਾਰੀ ਕਾਮੇ ਆਪਣੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਲਈ ਲਗਾਤਾਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸੰਸਦ ਮੋਰਚਾ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਲਈ ਗੰਭੀਰ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਹੈ।

ਕੇ ਸੁਬਾਰਾਯਣ -ਐਮਪੀ ਨੇ ਕਿਰਤ ਅਤੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਮੰਤਰੀ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਏਆਈਸੀਬੀਸੀਡਬਲਯੂ ਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਸਬੰਧੀ ਇੱਕ ਮੰਗ ਪੱਤਰ ਸੌਂਪਿਆ।

 ਮੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:

1. ਕਿਰਤ ਕੋਡਾਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰੋ ਅਤੇ ਬਿਲਡਿੰਗ ਐਂਡ ਅਦਰ ਕੰਸਟਰਕਸ਼ਨ ਵਰਕਰ ਐਕਟ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਲਾਗੂ ਕਰੋ

2. ਕੰਮ ਦੀ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਪ੍ਰਕਿਰਤੀ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਈਐਸ ਆਈ ਅਧੀਨ ਸਾਰੇ ਉਸਾਰੀ ਕਾਮਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰੋ।

3. ਉਸਾਰੀ ਕਾਮਿਆਂ ਲਈ ਬੋਨਸ , ਪੀਐਫ, ਗ੍ਰੈਚੁਟੀ ਅਤੇ ਤਿਉਹਾਰ ਭੱਤੇ ਲਈ ਕਾਨੂੰਨੀ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰੋ

4. ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਉਜਰਤ 36000 ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਮਹੀਨਾ ਤੱਕ ਵਧਾਈ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ (ਜੋ 15ਵੀਂ  ਆਈ ਐਲ ਸੀ  ਦੇ ਦਿਸ਼ਾ-ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਰੈਪਟਕੋਸ ਅਤੇ ਬ੍ਰੇਟ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਅਨੁਸਾਰ ਗਿਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ)

5. ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਪੈਨਸ਼ਨ 6000 ਰੁਪਏ ਤੱਕ ਵਧਾਈ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ

6. ਸਾਰੇ ਭੂਮੀਹੀਣ ਉਸਾਰੀ ਕਾਮਿਆਂ  ਲਈ ਜ਼ਮੀਨ ਅਤੇ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰੋ

7. ਵੱਖਰੇ ਕਾਨੂੰਨ ਰਾਹੀਂ ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਉਪਾਅ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਓ।

8. ਸੈੱਸ ਦੀ ਰਕਮ ਨੂੰ 2% ਤੱਕ ਵਧਾਓ, ਫੰਡ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਸਹੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਓ

9 ਫੰਡ ਦੀ ਸਹੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਮੇਟੀਆਂ ਸਥਾਪਤ ਕਰੋ।

10. ਭਲਾਈ ਬੋਰਡਾਂ ਰਾਹੀਂ ਜਣੇਪਾ ਲਾਭ ਐਕਟ ਵਿੱਚ ਨਿਰਧਾਰਤ ਜਣੇਪਾ ਲਾਭ ਦੀ ਅਦਾਇਗੀ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਓ।

ਇਹ ਸੰਸਦ ਮੋਰਚਾ ਵਿਆਪਕ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ਸ਼ੀਲ ਇਕੱਠ ਵਜੋਂ ​​ਸਫਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਮਾਮਲੇ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਭਾਜਪਾ ਸਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੇ ਅਸਲ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਨੀਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ।

*ਵਿਜਯਨ ਕੁਨੀਸੇਰੀ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਕਨਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਆਫ ਬਿਲਡਿੰਗ ਐਂਡ ਕੰਸਟ੍ਰਕਸ਼ਨ ਵਰਕਰਜ਼  ਦੇ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਸੰਗਠਨ ਏਟਕ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਹੈ। 

Sunday, March 9, 2025

ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ>ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਵੀ ਨਾਇਕਾ ਅਤੇ ਮੀਡੀਆ ਦੀ ਵੀ

M S Bhatia Sent on 23rd February 2025 at 18:51 WhatsApp Comrade Screen 

ਅੱਜ ਦੇ ਦੌਰ ਦੀ ਵੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਸਰੋਤ:ਅੱਜ ਵੀ ਪ੍ਰਸੰਗਿਕ ਹੈ 

ਲੇਖਕ: ਅਨਿਲ ਰਾਜੀਮਵਾਲੇ                                        ਅਨੁਵਾਦ: ਐਮ ਐਸ ਭਾਟੀਆ 


ਲੁਧਿਆਣਾ
: 8 ਮਾਰਚ 2025: (ਕਾਮਰੇਡ ਸਕਰੀਨ ਡੈਸਕ)::

ਅਰੁਣਾ ਗਾਂਗੁਲੀ ਦਾ ਜਨਮ 16 ਜੁਲਾਈ 1909 ਨੂੰ ਕਾਲਕਾ  ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੰਗਾਲੀ ਬ੍ਰਹਮੋ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਬੰਗਾਲ ਤੋਂ ਕਾਲਕਾ ਚਲੇ ਗਏ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਰੇਲਵੇ ਕੇਟਰਿੰਗ ਦੇ ਇੰਚਾਰਜ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ।

ਮੂਲ ਲੇਖਕ ਅਨਿਲ ਰਾਜਿਮਵਾਲੇ 
ਅਰੁਣਾ ਦੋ ਭੈਣਾਂ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਭਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਪੂਰਨਿਮਾ ਨੇ ਲਾਹੌਰ ਵਿੱਚ 'ਕਾਨਵੈਂਟ ਆਫ਼ ਸੈਕਰਡ ਹਾਰਟ' ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਉੱਥੇ ਹੀ ਇੱਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਬਣ ਗਏ ਸਨ । ਅਰੁਣਾ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਆਇਰੀਨ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਅਧਿਆਤਮਵਾਦ ਅਤੇ 'ਅਣਜਾਣ' ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀ, ਉਹ ਰੋਮਨ ਕੈਥੋਲਿਕ ਚਰਚ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਨ ਬਣਨ ਬਾਰੇ ਵੀ ਸੋਚਿਆ । ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ  ਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਸਦਮਾ   ਲੱਗਿਆ। ਇਸ ਵਾਰ ਉਸਨੂੰ  ਨੈਨੀਤਾਲ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਟੈਸਟੈਂਟ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਉੱਥੇ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ  ਨੇ ਇੱਕ ਹੋਟਲ ਖੋਲ ਲਿਆ।

ਅਰੁਣਾ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ: ਕਲਾਸਿਕ, ਸਾਹਿਤ, ਫਿਲੋਸਫੀ , ਰਾਜਨੀਤੀ, ਆਦਿ। ਉਸਨੇ ਸ਼ੁਰੂ  ਵਿਚ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਆਪ ਕਮਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।  ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕਲਕੱਤਾ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਗੋਖਲੇ ਮੈਮੋਰੀਅਲ ਗਰਲਜ਼ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਉਹ ਇੰਗਲੈਂਡ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ  ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਮੋੜ ਆਇਆ। 

ਨਵੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ

ਅਰੁਣਾ ਅਤੇ ਪੂਰਨਿਮਾ ਗਰਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਇਲਾਹਾਬਾਦ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਪੂਰਨਿਮਾ ਦਾ ਵਿਆਹ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਬੈਨਰਜੀ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਦੋਸਤ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ ਜੋ ਵਕੀਲ ਸੀ  ਉੱਥੇ ਆਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਅਰੁਣਾ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਹੋਈ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਕ ਤਾਂ ਵੱਖਰੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਹੋਣ  ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਅੰਤਰ ਕਾਰਨ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਵਿਆਹ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ। ਅਰੁਣਾ ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਿਰਫ਼ 19 ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ 41 ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ।

ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਅਤੇ ਜੇਲ ਯਾਤਰਾ 

ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਅਰੁਣਾ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਅਤੇ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਖਾਦੀ  ਨਾਪਸੰਦ ਸੀ!

ਅਨੁਵਾਦਕ-ਐਮ ਐਸ ਭਾਟੀਆ 
ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਗਾਂਧੀ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਲੂਣ ਦਾ ਸੱਤਿਆਗ੍ਰਹਿ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਆਸਫ਼ ਅਲੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਅਰੁਣਾ ਵੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਣ ਵੀ ਦਿੱਤਾ। ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਮੁੱਖ ਕਮਿਸ਼ਨਰ 'ਚੰਗੇ ਵਿਵਹਾਰ' ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਨਾ ਕਰਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਅਰੁਣਾ ਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਜੇਲ੍ਹ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।

ਰਿਹਾ ਹੋਣ 'ਤੇ ਉਸਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸਵਾਗਤ ਹੋਇਆ; ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਖਾਨ ਅਬਦੁਲ ਗਫ਼ਾਰ ਖਾਨ ਵੀ ਮਿਲਣ ਆਏ। ਉਸਨੂੰ 1932 ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ।  ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ 200 ਰੁਪਏ ਦਾ ਜੁਰਮਾਨਾ ਜਮ੍ਹਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਤਾਂ ਪੁਲਿਸ ਉਸਦੇ ਘਰੋਂ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਸਾੜੀਆਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੈ ਗਈ! ਉਸਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਅਤੇ ਅੰਬਾਲਾ ਜੇਲ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਾੜੀਆਂ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ। ਅੰਬਾਲਾ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਇਕਾਂਤ ਕੈਦ ਵਿਚ ।

ਰਿਹਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਲਗਭਗ ਦਸ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਰਾਜਨੀਤੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹੀ, ਸਿਵਾਏ ਕੁਝ ਮਹਿਲਾ ਕਾਨਫਰੰਸਾਂ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੇ। ਉਸਨੇ ਦਿੱਲੀ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ਬੰਧੂ ਗੁਪਤਾ-ਆਸਿਫ ਅਲੀ ਸਮੂਹ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ।

ਗਾਂਧੀ ਜੀ ਨੇ 1940 ਵਿੱਚ ਜੰਗ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸੱਤਿਆਗ੍ਰਹਿ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅਰੁਣਾ ਨੂੰ ਸੱਤਿਆਗ੍ਰਹੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਚੁਣਿਆ। ਉਸਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਲਾਹੌਰ ਜੇਲ੍ਹ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਲਾਹੌਰ ਮਹਿਲਾ ਜੇਲ੍ਹ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਜੇਲ ਅੰਦਰ ਬਹੁਤ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਸੀ ਕਲਾਸ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਕਮਰਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਨੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਜਾਇਆ। ਉਹ ਮਹਿਲਾ ਕੈਦੀਆਂ ਨੂੰ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਸੁਣਾਉਂਦੀ ਸੀ।

1942: ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਪੰਨਿਆਂ ਵਿੱਚ

ਰਿਹਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਆਸਫ ਅਲੀ ਦੇ ਨਾਲ 1942 ਵਿੱਚ ਬੰਬਈ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਸੈਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਗਈ। ਆਸਫ ਅਲੀ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨੇਤਾ ਸੀ। ਅਰੁਣਾ ਉੱਥੇ ਕਾਫ਼ੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਈ, ਹਰ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਲਪਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ ਅਗਲੇ ਹੀ ਦਿਨ ਉਹ ਇਤਿਹਾਸ ਰਚ ਦੇਵੇਗੀ।

ਅਗਲੇ ਦਿਨ, 9 ਅਗਸਤ 1942 ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਕਾਂਗਰਸੀ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ, ਉਹ ਬੋਰੀ ਬਾਂਦਰ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵੱਲ ਭੱਜੀ, ਜਿੱਥੋਂ ਰੇਲਗੱਡੀ ਕੈਦੀਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ  ਰਵਾਨਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਪਰ ਉਸਨੇ  ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਨਹਿਰੂ, ਗਾਂਧੀ ਜੀ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰ ਮੁਦਰਾ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ।

ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਪਰਚੇ ਲਿੰਕ ਦੇ
ਮੁੱਖ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ
ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ 
ਵੱਡੇ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਭੜਕ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ 'ਪਰਲ ਹਾਰਬਰ ਵਿਧੀ' ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਭੜਕੀ ਹੋਈ ਉਹ ਹੁਣ ਮਸ਼ਹੂਰ ਗੋਵਾਲੀਆ ਟੈਂਕ ਮੈਦਾਨ ਗਈ, ਜਿੱਥੇ  ਮੌਲਾਨਾ ਆਜ਼ਾਦ ਨੇ ਤਿਰੰਗਾ ਲਹਿਰਾਉਣਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੂੰ ਝੰਡੇ ਨੂੰ ਉਤਾਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦੇ ਸੁਣਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਪੁਲਿਸ ਝੰਡਾ ਉਤਾਰ ਦਿੰਦੀ ਅਰੁਣਾ ਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧ ਕੇ ਝੰਡਾ ਲਹਿਰਾ ਦਿਤਾ । ਅੱਥਰੂ ਗੈਸ ਦੇ ਗੋਲੇ ਸੁੱਟੇ ਗਏ। ਭੀੜ ਨੇ ਜਲੂਸ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦਫ਼ਤਰ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ। ਦਸ ਮਿੰਟਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਝੰਡਾ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਅੱਡੀ ਹੇਠ ਮਸਲ ਦਿੱਤਾ। ਉੱਥੇ ਹੀ ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ ਨੇ 'ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰਾਜ ਨੂੰ ਉਖਾੜ ਸੁੱਟਣ ਤੱਕ ਲੜਨ' ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ। ਲਾਠੀਚਾਰਜ ਅਤੇ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਹੋਈ।

ਅਰੁਣਾ ਦਿੱਲੀ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਤੁਰੰਤ ਭੂੰਮੀਗਤ  ਹੋ ਗਈ। ਉਹ ਪੂਰੇ ਢਾਈ ਸਾਲ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦੀ ਰਹੀ, ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਰੂਪੋਸ਼ ਇਨਕਲਾਬੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ। ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਮੂਹਾਂ ਅਤੇ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ।

ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰੀ ਲਈ ਇਨਾਮ

ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸਦੀ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰੀ ਲਈ 2000 ਰੁਪਏ ਦਾ ਇਨਾਮ ਐਲਾਨਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਉਨਾਂ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹੀ। ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਫ਼ਸਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਉੱਚ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ  ਦਿੱਲੀ ਦੇ 9 ਲੱਖ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਸਨੂੰ ਪਨਾਹ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। 

ਕਾਂਗਰਸ ਵਰਕਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮਤੇ ਨਾਲ ਮੱਤਭੇਦ 

ਕੈਦੀਆਂ ਦੀ ਰਿਹਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1945 ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਕੇਂਦਰੀ ਵਰਕਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਇੱਕ ਮੀਟਿੰਗ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਨੇ 1942 ਅਤੇ ਅਹਿੰਸਾ 'ਤੇ ਇੱਕ ਮਤਾ ਪਾਸ ਕੀਤਾ। ਵਾਇਸਰਾਏ ਨੇ ਕਾਂਗਰਸ 'ਤੇ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਿੰਸਾ ਫੈਲਾਉਣ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ। ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਵਾਇਸਰਾਏ ਨੇ ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇੱਕ ਕੇਂਦਰੀ ਵਰਕਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਮੈਂਬਰ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਭੀੜ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਹਿੰਸਾ ਲਈ ਭੜਕਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਯੁੱਧ-ਯਤਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਬੋਤਾਜ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।

ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ ਨੇ ਵਾਇਸਰਾਏ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਕੇਂਦਰੀ ਵਰਕਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮਤੇ ਦੇ ਕੁਝ ਨੁਕਤਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਖੰਡਨ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ "ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਿਸੇ ਹਿੱਸੇ" ਤੋਂ ਇੱਕ ਬਿਆਨ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਕਾਂਗਰਸੀ ਆਗੂਆਂ ਦੀ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਭੀੜ ਬੇਕਾਬੂ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ  ਕਾਰਵਾਈ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।  ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਗਏ ਆਗੂ ਆਪਣੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਮਤੇ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪੁਲਿਸ ਦਮਨ ਅਕਸਰ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਹਿੰਸਾ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਸਹੀ ਅਰਥਾਂ ਵਿਚ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਕੇਂਦਰੀ ਵਰਕਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਘਟਾ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਸੀ।

ਅਰੁਣਾ ਦਾ ਸਟੈਂਡ

ਰੋਜ਼ਾਨਾ 'ਪੈਟ੍ਰਿਆਟ' ਦੀ ਇੱਕ ਝਲਕ 
25 ਜਨਵਰੀ 1946 ਨੂੰ ਅਰੁਣਾ ਵਿਰੁੱਧ ਵਾਰੰਟ ਵਾਪਸ ਲੈ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਉਹ ਕਲਕੱਤਾ ਗਈ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ਬੰਧੂ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਮੀਟਿੰਗ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕੀਤਾ ਜਿਸਦੀ ਸਟੇਜ ਦੀ ਰਚਨਾ ਨਿਊ ਥੀਏਟਰਜ਼ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਲਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਸੌਰੇਨ ਸੇਨ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਵੇਵਲ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ  ਭਾਰਤੀ ਹੀ ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਮਿਤੀ ਤੈਅ ਕਰਨਗੇ, ਅੰਗਰੇਜ਼ ਨਹੀਂ। ਉਸਨੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ।

ਦਿੱਲੀ ਜਾਂਦੇ ਸਮੇਂ ਸਟੇਸ਼ਨਾਂ 'ਤੇ ਭਾਰੀ ਭੀੜ ਨੇ ਉਸਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਨਹਿਰੂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇਲਾਹਾਬਾਦ ਵਿੱਚ ਰੁਕਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਉਹ ਖੁਦ ਉਸਨੂੰ ਲੈਣ ਲਈ ਸਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ।

ਉਸਨੂੰ ਕਰੋਲਬਾਗ ਵਾਲਾ ਆਪਣਾ ਘਰ ਵਾਪਸ ਮਿਲ ਗਿਆ ਜਿਸਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਜ਼ਬਤ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਪੁਲਿਸ ਦੁਆਰਾ ਜ਼ਬਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਉਸਦੀ ਬੇਬੀ ਆਸਟਿਨ ਕਾਰ ਲਈ ਪੈਸੇ ਵੀ ਮਿਲੇ।

ਉਹ ਫਰਵਰੀ 1947 ਵਿੱਚ ਗਾਂਧੀ ਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਵਰਧਾ ਗਈ। ਨਾਗਪੁਰ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ 30 ਹਜ਼ਾਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਇਕੱਠ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਗਾਂਧੀ ਜੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ 'ਰਾਸ਼ਟਰ ਪਿਤਾ' ਅਤੇ ਹਿੰਦੂ-ਮੁਸਲਿਮ ਏਕਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਦੱਸਿਆ ਭਾਵੇਂ ਕੁਝ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮਤਭੇਦ ਰੱਖਦੀ ਸੀ। ਉਹ 1946 ਦੇ ਰਾਇਲ ਇੰਡੀਅਨ ਨੇਵੀ ਵਿਦਰੋਹ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਮੁੱਦੇ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗਾਂਧੀ ਜੀ ਨਾਲ ਗੰਭੀਰ ਮਤਭੇਦ ਸਨ।

ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ:

ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਅਹਿਮ  ਨਵਾਂ ਇਸਤਿਹਾਸ ਰਚਿਆ। ਇਹ ਚੁਣੌਤੀਆਂ  ਪਰ ਰੁਨੰ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ ਬੜੀ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ 'ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਂਦੀ ਰਹੀ। ਉਸਨੇ ਲਾਲ ਝੰਡੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਨਾਤਾ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜੋੜ ਲਿਆ। ਖੱਬੇ ਪੱਖੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਉਸਦੀ ਯਿਨਦਗੀ ਦਾ ਅਹਿਮ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਈ। 

 ਅਰੁਣਾ ਸੀਪੀਆਈ ਵਿੱਚ ਬਾਕਾਇਦਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ

ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸੰਨ 1946 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਰੁਣਾ ਦਾ ਖੱਬੇ ਪੱਖ ਵੱਲ ਤਿੱਖਾ ਝੁਕਾਅ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ 1947-48 ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਚੁਣੀ ਗਈ ਸੀ ਪਰ 1948 ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਕਾਂਗਰਸ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਸੋਸ਼ਲਿਸਟ  ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1950 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖੱਬਾ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਗਰੁੱਪ ਬਣਾਇਆ। ਉਹ ਏਦਾਤਾ ਨਾਰਾਇਣਨ ਅਤੇ ਰਜਨੀ ਪਾਮ ਦੱਤ ਨਾਲ ਮਾਸਕੋ ਗਈ। ਉਹ ਅਤੇ ਨਾਰਾਇਣਨ ਦੋਵੇਂ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ ਸਨ।

ਵਾਪਸੀ 'ਤੇ ਉਸਨੇ ਉਦਯੋਗਿਕ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ  ਅਤੇ ਹੋਰ ਵਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਟੈਕਸਟਾਈਲ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਰਕਸਵਾਦੀ ਸਟੱਡੀ  ਸਰਕਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।  ਉਸਨੇ 1953-54 ਵਿੱਚ ਮਦੁਰਾਈ ਵਿੱਚ ਹੋਈ  ਸੀਪੀਆਈ ਦੀ ਤੀਜੀ ਪਾਰਟੀ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰੀ ਕਮੇਟੀ ਲਈ ਚੁਣੀ ਗਈ।

ਮਹਿਲਾ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ

ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ 1950 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਮਹਿਲਾ ਆਤਮ ਰਕਸ਼ਾ ਸਮਿਤੀ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਈ। ਉਹ 1952 ਵਿਚ ਇਸਦੀ ਸੂਬਾਈ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨ ਸੀ। ਉਸਨੇ 1953 ਵਿੱਚ ਕੋਪਨਹੇਗਨ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਹਿਲਾ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ।

ਉਹ ਨੈਸ਼ਨਲ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਅਨ ਵੂਮੈਨ ਦੀ ਸੰਸਥਾਪਕ ਮੈਂਬਰ ਸੀ। ਸੰਨ 1967 ਵਿੱਚ ਉਹ ਇਸਦੀ ਚੇਅਰਮੈਨ ਚੁਣੀ ਗਈ  ਅਤੇ 1986 ਤੱਕ ਇਸ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਰਹੀ।

ਸੰਨ 1956 ਵਿੱਚ ਸਟਾਲਿਨ ਬਾਰੇ ਮਸ਼ਹੂਰ 'ਖਰੁਸ਼ਚੇਵ ਰਿਪੋਰਟ' ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਜਿਸਨੇ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਹਲਚਲ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਰਿਪੋਰਟ ਨੇ ਸਟਾਲਿਨ ਦੇ ਦੌਰ ਦੀਆਂ ਵਧੀਕੀਆਂ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਕੀਤਾ। ਅਰੁਣਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਹੋਇਆ। ਉਹ ਇਹਨਾਂ ਬੇਇਨਸਾਫੀਆਂ ਨੂੰ ਨਾ ਤਾਂ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਸੀਪੀਆਈ ਦੀ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ ਤੋਂ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਅੰਤ ਤੱਕ ਉਹ ਪਾਰਟੀ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਰਹੀ।

ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਮੇਅਰ ਬਣੀ  

ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ 1958 ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਮੇਅਰ ਚੁਣੀ ਗਈ ਸੀ। ਕੁਲ 80 ਸੀਟਾਂ ਵਾਲੀ ਦਿੱਲੀ ਨਗਰ ਨਿਗਮ  ਵਿੱਚ, ਨਾ ਤਾਂ ਕਾਂਗਰਸ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਜਨਸੰਘ ਨੂੰ ਬਹੁਮਤ ਮਿਲਿਆ। ਸੀਪੀਆਈ ਕੋਲ 8 ਸੀਟਾਂ ਸਨ। ਸੀਪੀਆਈ ਨੇ ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਜੇਕਰ ਕਾਂਗਰਸ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਨਹਿਰੂ ਨਾਲ ਸਲਾਹ-ਮਸ਼ਵਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਰੁਣਾ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਮੇਅਰ ਬਣ ਗਈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੀਪੀਆਈ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਇਹ ਜ਼ਿਕਰਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਨਾਲ ਹੀ 1958 ਵਿੱਚ ਬੰਬਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਮੇਅਰ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਐਸ ਐਸ ਮਿਰਾਜਕਰ।

ਅਰੁਣਾ ਨੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਮਾਲ ਦਿਖਾਏ -‘

ਇਹ ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ ਦੀ ਪੱਤਰਕਾਰਿਤਾ ਦਾ ਹੀ ਕਮਾਲ ਸੀ ਕਿ 'ਲਿੰਕ' ਅਤੇ 'ਪੈਟ੍ਰਿਅਟ' ਨਾਂਅ ਦੇ ਪੇਪਰ ਬੜੇ ਧੜੱਲੇ ਨਾਲ ਉਭਰ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ। "ਲਿੰਕ" ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸਪਤਾਹਿਕ ਪਰਚਾ ਸੀ ਅਤੇ 'ਪੈਟ੍ਰਿਆਟ' ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਅਖਬਾਰ ਜਿਹੜਾ ਲੋਕ ਪੱਖੀ ਮਸਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਸੀ।  

ਕਈ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ, ਕਾਂਗਰਸੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਲੋਕ 1958 ਵਿੱਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਪੇਪਰ 'ਲਿੰਕ' ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ। ਇਹ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਬਣ ਗਿਆ। ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ ਅਲੀ ਅਤੇ ਈ ਨਾਰਾਇਣਨ ਮੁੱਖ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਨ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਸ ਸਮੂਹ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ 'ਪੈਟ੍ਰਿਆਟ' ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਰੁਣਾ ਨੇ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।

ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ ਅਲੀ ਨੂੰ 1992 ਵਿੱਚ 'ਪਦਮ ਵਿਭੂਸ਼ਣ' ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 1997 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ 'ਭਾਰਤ ਰਤਨ' ਨਾਲ ਵੀ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੌਤ 29 ਜੁਲਾਈ 1996 ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ 87 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੋਈ।

ਇਹ ਸਦਮਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸੀ ਅਤੇ ਘਾਟਾ ਵੀ। 

Tuesday, March 4, 2025

ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ:ਨਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਮੂੰਹ ਬੋਲਦੀ ਤਸਵੀਰ

Sent By M S Bhatia on Monday 3rd March 2025 at 23:26 Regarding Comrade Geeta Mukherjee  

ਉਹ CPI ਦੇ ਮੋਢੀਆਂ ਚੋਂ ਵੀ ਸੀ-ਕਵਿਤਾ ਅਤੇ ਮੀਡੀਆ ਨਾਲ ਵੀ ਸੀ ਲਗਾਓ 

ਲੇਖਕ :ਅਨਿਲ ਰਾਜੀਮਵਾਲੇ*                                         ਅਨੁਵਾਦ:ਐਮ ਐਸ ਭਾਟੀਆ 


ਲੁਧਿਆਣਾ: 3 ਮਾਰਚ 2025: (ਕਾਮਰੇਡ ਸਕਰੀਨ ਡੈਸਕ)::

ਏਨੇ ਦਮਨ ਚੱਕਰਾਂ ਅਤੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਜੇਕਰ ਅਜੇ ਵੀ ਖੱਬੇਪੱਖੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੀ ਮਸ਼ਾਲ ਰੌਸ਼ਨ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸਦੀ ਨੀਂਹ ਵਿੱਚ ਅਣਗਿਣਤ ਜਾਂਬਾਜ਼ ਯੋਧਿਆਂ ਅਤੇ ਵਿਰਾਂਗਨਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਹ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਜਿਹੜੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਜਿੰਦੜੀਆਂ ਦਾਅ 'ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਤਹਿਦਿਲੋਂ ਕੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਆਖ਼ਿਰੀ ਸਾਹਾਂ ਤੀਕ ਕੀਤੀਆਂ। ਨਾ ਕਿਸੇ ਅਹੁਦੇ ਦਾ ਲਾਲਚ, ਨਾ ਕਿਸੇ ਸ਼ੋਰਤਦਾ ਲਾਲਚ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੈਸੇ ਧੇਲੇ ਦਾ ਕੋਈ ਲਾਲਚ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਹਾਦਰ ਲੋਕ ਤਾਂ ਗੁੰਮਨਾਮ ਹੀ ਰਹੇ ਪਰ ਕੁਝ ਕੁ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਖੋਜੀ ਸਾਥੀਆਂ ਨੇ  ਨਾਲ ਲੱਭ ਲਿਆ। ਅਜਿਹੀ ਹੀ ਇੱਕ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਗੀਤ ਮੁਖਰਜੀ ਵੀ ਸੀ ਸੀ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਅਨਿਲ ਰਜੀਵਾਲੇ ਨੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਭਰਪੂਰ ਲਿਖਤ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਖੱਬੇ ਪੱਖੀ ਲੇਖਕ, ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਐਮ ਐਸ ਭਾਟੀਆ ਨੇ। ਇਸ ਲਿਖਤ ਬਾਰੇ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਅਨੁਵਾਦ ਬਾਰੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਰਹੇਗੀ ਹੀ। -- ਰੈਕਟਰ ਕਥੂਰੀਆ (ਸੰਪਾਦਕ) 

ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਇੱਕ ਦਲੇਰ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ੀਲ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਜੋ ਸੱਤ ਵਾਰ ਲੋਕ ਸਭਾ ਲਈ ਚੁਣੀ ਗਈ । ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਪੱਧਰ ਤੇ  ਏਆਈਐਸਐਫ ਅਤੇ ਸੀਪੀਆਈ ਦੇ ਮੋਢੀਆਂ  ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।

ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦ-ਐਮ ਐਸ ਭਾਟੀਆ 
ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਦਾ ਜਨਮ 8 ਜਨਵਰੀ, 1924 ਨੂੰ ਜੈਸੋਰ (ਹੁਣ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੱਧ ਵਰਗੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਦਾ ਨਾਂ ਗੀਤਾ ਰਾਏ ਚੌਧਰੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਇੱਕ ਰਾਏ ਬਹਾਦਰ ਸਨ। ਉਸਦੀ ਸਕੂਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਜੈਸੋਰ ਵਿੱਚ  ਹੋਈ। ਗੀਤਾ ਨੇ ਕਲਕੱਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਆਸ਼ੂਤੋਸ਼ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਬੰਗਾਲੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਫਸਟ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨਾਲ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਸ਼ੰਕਰ ਰਾਏ ਚੌਧਰੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ, ਜੋ ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੇਤਾ ਅਤੇ ਸੀਪੀਆਈ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਸੀ।

ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ

ਗੀਤਾ 1939 ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੌਰਾਨ ਬੰਗਾਲ ਪ੍ਰੋਵਿੰਸ਼ੀਅਲ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਅੰਦੋਲਨ ਦੀ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨੇਤਾ ਬਣ ਗਈ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਹ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਅੰਡੇਮਾਨ ਕੈਦੀਆਂ ਦੀ ਰਿਹਾਈ ਅਤੇ ਵਾਪਸੀ  ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਅੰਦੋਲਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। 29 ਜੁਲਾਈ, 1945 ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਕਲਕੱਤਾ ਵਿੱਚ ਡਾਕ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਰੈਲੀ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ  'ਇਕਲੌਤੀ ਮਹਿਲਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਬੁਲਾਰਾ ਸੀ।

ਛਾਤਰੀ ਸੰਘ ਦੇ ਜਥੇਬੰਧਕ ਵਜੋਂ

ਗੀਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਏਆਈਐਸਐਫ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤ ਵਿਚ 'ਗਰਲ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ'  ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ 'ਛਾਤਰੀ ਸੰਘ ਗਰਲ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਆਰਗੇਨਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ' ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

ਸੰਨ 1938 ਵਿੱਚ ਏਆਈਐਸਐਫ ਨੇ ਅੰਡੇਮਾਨ ਕੈਦੀਆਂ ਦੀ ਰਿਹਾਈ ਲਈ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਵਿਆਪੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਨੇ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਏਆਈਐਸਐਫ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ 'ਗਰਲ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਕਮੇਟੀ' ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਚੇਤੇ ਰਹੇ ਕਿ 1 ਅਤੇ 2 ਜਨਵਰੀ, 1940 ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਏਆਈਐਸਐਫ ਦੇ ਪੰਜਵੇਂ ਸੰਮੇਲਨ ਦੌਰਾਨ  ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਕਾਨਫਰੰਸ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਘਟਨਾ ਸੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਨੇ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ। ਇਸਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਏਆਈਐਸਐਫ ਕਾਨਫਰੰਸਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ  ਦੀ ਕਾਨਫਰੰਸ ਨੂੰ ਸਥਾਈ ਰੂਪ ਦੇਣਾ  ਸੀ। 

ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ, ਗੀਤਾ ਰਾਏ ਚੌਧਰੀ (ਮੁਖਰਜੀ) ਬੰਗਾਲ ਪ੍ਰੋਵਿੰਸ਼ੀਅਲ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ  ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਦੀ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਮੁੱਖ ਆਗੂ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਪਹਿਲੀ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਸੀ।ਪਰ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ, ਇਹ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਸੰਗਠਨ ਦਾ ਰੂਪ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਿਆ। 

ਗਰਲਜ਼ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਦਿੱਲੀ, ਬੰਬਈ, ਪਟਨਾ, ਪੰਜਾਬ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਈ । ਗੀਤਾ 1940 ਵਿੱਚ ਸੀਪੀਆਈ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ।

ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਪਹਿਲੀ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਮਹਿਲਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਕਾਂਗਰਸ 1940 ਵਿੱਚ ਲਖਨਊ ਵਿੱਚ 'ਬਾਰਾਦਰੀ' ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਸਰੋਜਨੀ ਨਾਇਡੂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਰੇਣੂ ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਕਾਨਫਰੰਸ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਸਪੇਨੀ ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਅਨੁਭਵ ਦੱਸੇ। ਮੁੱਖ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਵਿੱਚ ਗੀਤਾ, ਅਲੋਕਾ ਮਜੂਮਦਾਰ, ਨਰਗਿਸ ਬਟਲੀਵਾਲਾ, ਪੇਰੀਨ ਭਰੂਚਾ (ਰੋਮੇਸ਼ ਚੰਦਰ), ਸ਼ਾਂਤਾ ਗਾਂਧੀ, ਕਨਕ ਦਾਸਗੁਪਤਾ, ਕਲਿਆਣੀ ਮੁਖਰਜੀ, ਆਦਿ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਗੀਤਾ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਸੀ। ਕਲਿਆਣੀ ਮੁਖਰਜੀ (ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕੁਮਾਰਮੰਗਲਮ) ਮਸ਼ਹੂਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੇਤਾ, ਵਿਸ਼ਵਨਾਥ ਮੁਖਰਜੀ ਦੀ ਭਤੀਜੀ ਸੀ। ਗੀਤਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਨਾਥ ਦਾ ਵਿਆਹ 1942 ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਨੇ ਮਹਿਲਾ ਸੰਗਠਨ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਸੀ।

ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਗਰਲਜ਼ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ  ਦੀਆਂ ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਨੇ 1941 ਵਿੱਚ ਚਾਂਦਨੀ ਚੌਕ ਵਿੱਚ ਏਆਈਐਸਐਫ ਦੇ ਬੈਨਰ ਹੇਠ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀ ਰਿਹਾਈ ਦੀ ਮੰਗ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ।  ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਅੱਥਰੂ ਗੈਸ ਦੇ ਗੋਲੇ ਛੱਡੇ ਗਏ। ਕਲਕੱਤਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਛਾਤਰੀ ਸੰਘ ਨੇ ਬੇਥੂਨ ਕਾਲਜ ਦੇ ਬਾਹਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ।

ਛਾਤਰੀ ਸੰਘ ਨੇ ਕਲਕੱਤਾ, ਬਾਰੀਸਾਲ, ਚਟਗਾਓਂ, ਬਾਂਕੁਰਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ  ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਖੋਲੀਆਂ। ਗੀਤਾ ਨੇ  ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੰਗਠਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਜਾਪਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਬੰਬਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਛਾਤਰੀ ਸੰਘ ਬਹੁਤ ਸਰਗਰਮ ਸੀ। ਇਸਨੇ ਮਹਿਲਾ ਆਤਮ ਰਕਸ਼ਾ ਸਮਿਤੀ ਦੇ ਗਠਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।    

ਸੰਨ 1941-42 ਵਿੱਚ ਪਟਨਾ ਵਿੱਚ ਏਆਈਐਸਐਫ ਦੀ ਕਾਨਫਰੰਸ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਆਪਣੀ ਦੂਜੀ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵੇਲੇ ਗਰਲਜ਼ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ  ਦੀ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ 50 ਹਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋ ਗਈ। ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਨੇ ਜੁਲਾਈ 1946 ਦੀ ਪੋਸਟ ਅਤੇ ਟੈਲੀਗ੍ਰਾਫ ਵਰਕਰਾਂ ਦੀ ਹੜਤਾਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੋਹਰੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਉਹ 1947 ਤੋਂ 1951 ਤੱਕ ਬੰਗਾਲ ਪ੍ਰੋਵਿਨਸ਼ੀਅਲ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਦੀ ਸਕੱਤਰ ਰਹੀ ।  

ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ

ਸੰਨ 1948 ਵਿੱਚ ਬੀਟੀਆਰ ਲਾਈਨ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਸੀਪੀਆਈ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ  ਜਿਸਨੇ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ । ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਨੂੰ ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਲਈ ਬਿਨਾਂ ਮੁਕੱਦਮੇ ਦੇ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ  ਅਤੇ ਪ੍ਰੈਜ਼ੀਡੈਂਸੀ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ । ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਟਰੇਡ ਯੂਨੀਅਨ , ਕਿਸਾਨਾਂ ਅਤੇ ਪਾਰਟੀ ਮੋਰਚਿਆਂ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।  1964 ਵਿੱਚ ਸੀਪੀਆਈ ਵਿੱਚ ਫੁੱਟ ਪੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹੀ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ। 

ਉਹ 1967 ਅਤੇ 1972 ਵਿੱਚ ਮਿਦਨਾਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਤਾਮਲੁਕ ਹਲਕੇ ਤੋਂ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਚੁਣੀ ਗਈ । ਉਹ 1978 ਵਿੱਚ ਪੰਸਕੁਰਾ ਤੋਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਲਈ ਚੁਣੀ ਗਈ। ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ 1978 ਵਿੱਚ ਸੀਪੀਆਈ ਦੀ ਕੌਮੀ ਕੌਂਸਲ ਅਤੇ 1981 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਕੌਮੀ ਕਾਰਜਕਾਰਨੀ ਲਈ ਚੁਣੀ ਗਈ । ਉਹ 1998 ਵਿੱਚ ਸੀਪੀਆਈ ਦੇ ਕੇਂਦਰੀ ਸਕੱਤਰੇਤ ਲਈ ਚੁਣੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਹ ਪਾਰਟੀ ਸਕੱਤਰੇਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਮੈਂਬਰ ਸੀ।

ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਨੈਸ਼ਨਲ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਆਫ ਇੰਡੀਅਨ ਵੁਮਨ (ਐਨਐਫਆਈਡਬਲਯੂ) ਦੀਆਂ ਮੋਹਰੀ ਹਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। 1954 ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਇਸਦੀ ਕਾਰਜਕਾਰਨੀ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ।ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ  ਮਹਿਲਾ ਆਤਮਾ ਰਕਸ਼ਾ ਸਮਿਤੀ ਦੀਆਂ ਸਰਗਰਮ ਆਗੂਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਰਾਖਵੇਂਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੋਹਰੀ ਭੂਮਿਕਾ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ। 

ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਨੂੰ ਸੰਸਦ ਅਤੇ ਰਾਜ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਰਾਖਵੇਂਕਰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਵਾਲੇ ਬਿੱਲ ਰਾਹੀਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਸ਼ਕਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਰੰਤਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਨਿਰੰਤਰ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਬਿੱਲ ਨੂੰ ਅੰਤਿਮ ਰੂਪ ਦੇਣ ਅਤੇ ਸੰਸਦ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸੰਸਦ ਦੀ ਚੋਣ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਚੇਅਰਪਰਸਨ ਸੀ। ਇਸਨੂੰ 9 ਮਾਰਚ, 2010 ਨੂੰ ਰਾਜ ਸਭਾ ਦੁਆਰਾ ਪਾਸ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਲੋਕ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਰੁਕ ਗਿਆ ਸੀ।

ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਉਠਾਉਣਾ

ਸੰਨ 1980 ਵਿੱਚ, 1961 ਦੇ ਦਾਜ ਮਨਾਹੀ ਐਕਟ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸੰਯੁਕਤ ਸੰਸਦੀ ਕਮੇਟੀ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਨੇ ਸੰਸਦ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਬਿੱਲ 'ਤੇ ਵਿਆਪਕ ਬਹਿਸ ਕੀਤੀ। ਸੰਸਦ ਵਿੱਚ 19 ਦਸੰਬਰ, 1980 ਦੀ ਬਹਿਸ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬਿੱਲ ਵਿੱਚ ਦਾਜ ਦੇਣਾ ਜਾਂ ਦਾਜ ਲੈਣਾ ਇੱਕ ਅਪਰਾਧ ਮੰਨਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ 1981 ਨੂੰ 'ਦਾਜ ਵਿਰੋਧੀ ਸਾਲ' ਵਜੋਂ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕੇਂਦਰੀ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਪੱਧਰ ਤੱਕ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮੁਹਿੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਲਈ ਫੰਡ ਅਲਾਟ ਕੀਤੇ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।

ਉਸਨੇ 15 ਜੁਲਾਈ, 1982 ਨੂੰ ਸੰਸਦ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਭਾਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਦਾਜ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਅਪਰਾਧਾਂ ਦੀ ਕੌੜੀ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਦਾਜ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਮੌਤਾਂ ਦੇ ਵਿਆਪਕ ਮਾਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਂਦਾ।

ਪਾਰਵਤੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ ਨੇ 1978 ਵਿੱਚ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਉਜਰਤ ਐਕਟ ਵਿੱਚ ਸੋਧ ਕਰਨ ਲਈ ਲੋਕ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਿੱਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਨੇ 1980 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਬਿੱਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ 1980 ਵਿੱਚ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਰਾਹਤ, ਉਮਰ ਸੀਮਾ ਛੋਟ, ਨੌਕਰੀਆਂ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਫੀਸ ਤੋਂ ਛੋਟ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਹੂਲਤਾਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬਿੱਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਗਰੰਟੀ ਸਕੀਮਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ 1983 ਵਿੱਚ ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਅਧੀਨ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਰਾਖਵੇਂਕਰਨ ਲਈ ਬਿੱਲ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਛਾਂਟੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। 

ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਰਾਖਵੇਂਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼

ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਨੂੰ ਸੰਸਦ ਅਤੇ ਰਾਜ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਰਾਖਵੇਂਕਰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਵਾਲੇ ਬਿੱਲ ਰਾਹੀਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਸ਼ਕਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਰੰਤਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਨਿਰੰਤਰ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਬਿੱਲ ਨੂੰ ਅੰਤਿਮ ਰੂਪ ਦੇਣ ਅਤੇ ਸੰਸਦ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸੰਸਦ ਦੀ ਚੋਣ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਚੇਅਰਪਰਸਨ ਸੀ। ਇਸਨੂੰ 9 ਮਾਰਚ, 2010 ਨੂੰ ਰਾਜ ਸਭਾ ਦੁਆਰਾ ਪਾਸ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਲੋਕ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਰੁਕ ਗਿਆ ਸੀ। ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਨੇ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ 'ਤੇ 1997 ਵਿਚ ਐਨ.ਐਫ.ਆਈ.ਡਬਲਯੂ ਲਈ ਇੱਕ ਪੈਂਫਲਿਟ ਲਿਖਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਸੀ 'ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਰਾਖਵੇਂਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋਣਾ'। 

ਉਸਨੇ 1983 ਵਿੱਚ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਕਿ 'ਹਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਬਲਾਤਕਾਰ' ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਾਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸੰਯੁਕਤ ਮਹਿਲਾ ਸਮਿਤੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ 1960-70 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿਰੰਤਰ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ ਗਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਨਾਜ ਵਿੱਚ  ਵਪਾਰ ਸਰਕਾਰ ਆਪ ਕਰੇ ਅਤੇ ਜਮ੍ਹਾਂਖੋਰਾਂ ਅਤੇ ਮੁਨਾਫ਼ਾਖੋਰਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਕਾਰਵਾਈ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਜੁਲਾਈ-ਅਗਸਤ 1967 ਵਿੱਚ, ਸਮਿਤੀ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ। ਰੇਣੂ ਚੱਕਰਵਰਤੀ, ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਕਈ ਹਜ਼ਾਰ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ।

ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਨੇ 9 ਮਾਰਚ, 1981 ਨੂੰ 'ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਮਾਰਚ ਆਫ ਵੂਮੈਨ ਟੂ ਪਾਰਲੀਮੈਂਟ' ਵਿੱਚ ਭਾਸ਼ਣ ਦਿੱਤਾ। ਮਈ 1986 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮਹਿਲਾ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਅੱਤਵਾਦ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ  ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਥਾਵਾਂ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 1989 ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ।

7-8 ਮਾਰਚ, 1970 ਨੂੰ ਕਲਕੱਤਾ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਪਸ਼ਚਿਮ ਬੰਗਾ ਮਹਿਲਾ ਸਮਿਤੀ ਦੀ 13ਵੀਂ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ, ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਨੇ ਸਮਿਤੀ ਦੀ ਏਕਤਾ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਮਤਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਸਿਰਫ਼ ਅੰਦੋਲਨ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰੇਗਾ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, "ਇਸ ਲਈ ਆਓ ਅਸੀਂ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋਈਏ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ: ਏਕਾਧਿਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਜੋਤੇਦਾਰਾਂ, ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਲੜੀਏ।" ਪਰ ਵੱਖ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਸਮੂਹ ਨੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀ, ਐਨ.ਐਫ.ਆਈ.ਡਬਲਯੂ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਪਸ਼ਚਿਮ ਬੰਗਾ ਗਣਤੰਤਰਿਕ ਮਹਿਲਾ ਸਮਿਤੀ ਬਣਾਈ ਗਈ। ਦੂਜਾ ਸਮੂਹ  1970 ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਲੇਮ ਵਿੱਚ ਸੱਤਵੀਂ ਐਨ.ਐਫ.ਆਈ.ਡਬਲਯੂ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ।

ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਪਸ਼ਚਿਮ ਬੰਗਾ ਗਣਤੰਤਰਿਕ ਮਹਿਲਾ ਸਮਿਤੀ ਦੇ ਪਰਚੇ  'ਘਾਰੇ ਬੈਰੇ' ਦੀ ਸਹਾਇਕ ਸੰਪਾਦਕ ਸੀ। ਉਹ 1986 ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੇਂਡੂ ਕਿਰਤ ਕਮਿਸ਼ਨ ਅਤੇ 1988 ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਹਿਲਾ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦੀ ਮੈਂਬਰ  ਰਹੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰੈਸ ਕੌਂਸਲ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਵੀ ਸੀ।

ਲੇਖਕ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ

ਉਸਨੇ ਕਈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਜਿਵੇੰ ਕਿ: 

ਭਾਰਤ ਉਪਕਥਾ (ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ),

 ਛੋਟਾਦਰ ਰਬਿੰਦਰਨਾਥ (ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਟੈਗੋਰ) ਅਤੇ

 ਹੀ ਅਤਿਤ ਕਥਾ ਕਾਓ (ਅਤੀਤ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ)। 

ਉਸਨੇ ਬਰੂਨੋ ਐਪਿਟਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ ਕਲਾਸਿਕ ਰਚਨਾ "ਨੇਕਡ ਅਮੰਗ ਵੁਲਵਜ਼" ਦਾ ਬੰਗਾਲੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕਿ ਹਿਟਲਰ ਦੇ ਬੁਚੇਨਵਾਲਡ ਇਕਾਗਰਤਾ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਅਸਲ ਘਟਨਾਵਾਂ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਹੈ। ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਨੂੰ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਪੜ੍ਹਨਾ ਅਤੇ ਸੁਣਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਜ਼ੀ ਨਜ਼ਰੁਲ ਇਸਲਾਮ ਅਤੇ ਰਬਿੰਦਰਨਾਥ ਟੈਗੋਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। 

ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਕੇ.ਆਰ. ਨਾਰਾਇਣਨ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਹਮਦਰਦ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕਾਰਕੁਨ ਦੱਸਿਆ। 

ਗੀਤਾ ਮੁਖਰਜੀ ਦਾ 4 ਮਾਰਚ, 2000 ਨੂੰ 76 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ   ਦਿਲ ਦੇ ਦੌਰੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਤਤਕਾਲੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਅਟਲ ਬਿਹਾਰੀ ਵਾਜਪਾਈ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੋਕ ਸੰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ: "ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਮੁਖਰਜੀ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਅਤੇ ਸਮਰਪਣ ਦੀ ਮੂਰਤੀ  ਸਨ। ਉਹ ਮਹਿਲਾ ਸਸ਼ਕਤੀਕਰਨ ਦੀ ਇੱਕ ਚਮਕਦਾਰ ਉਦਾਹਰਣ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਜੀਵਨ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਬਣਿਆ ਰਹੇਗਾ ।"

ਸਮਾਜਿਕ ਚੇਤਨਾ ਅਤੇ ਜਨ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ  ਹੋਏ ਬਲਾਗ ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗੀ ਬਣੋ। ਜੋ ਵੀ ਰਕਮ ਤੁਸੀਂ ਹਰ ਰੋਜ਼, ਹਰ ਹਫਤੇ, ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਜਾਂ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਇਸ ਸ਼ੁਭ ਕੰਮ ਲਈ ਕੱਢ ਸਕਦੇ ਹੋ ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਕੱਢੋ। ਹੇਠਲੇ ਬਟਨ 'ਤੇ ਕਲਿੱਕ ਕਰ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਅਜਿਹਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ।