ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਰਸਤਾ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਲੜਨਾ ਹੈ!
(ਕਾਮਰੇਡ ਡੀ. ਰਾਜਾ, ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ, ਸੀਪੀਆਈ ਵਲੋਂ 2 ਤੋਂ 6 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2025 ਤੱਕ ਮਦੁਰਾਈ ਵਿਖੇ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀਪੀਆਈ(ਐਮ) ਦੀ 24ਵੀਂ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਭਾਸ਼ਣ )
*ਪੰਜਾਬੀ ਰੂਪਾਂਤਰ:ਐਮ ਐਸ ਭਾਟੀਆ*
ਸਾਥੀਓ, ਇੱਥੇ ਮੌਜੂਦ ਭਰਾਤਰੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਆਗੂਓ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਵੱਲੋਂ ਇਨਕਲਾਬੀ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਮਦੁਰਾਈ ਵਿੱਚ ਇਸ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪਾਰਟੀ ਕਾਂਗਰਸ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸੀਪੀਆਈ(ਐਮ) ਦਾ ਨਿੱਘਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ - ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਸ਼ਹਿਰ ਜਿੱਥੇ, ਪਹਿਲਾਂ, ਅਣਵੰਡੇ ਭਾਰਤੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਨਿਰਣਾਇਕ ਕਾਂਗਰਸਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਦੇ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਲੋਕਾਂ, ਕਿਸਾਨਾਂ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਵਰਗਾਂ ਦੀ ਜੁਝਾਰੂ ਪਰੰਪਰਾ ਤੋਂ ਤਾਕਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਬਸਤੀਵਾਦ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ, ਸਗੋਂ ਜਗੀਰਦਾਰੀ, ਜਾਤੀ ਜ਼ੁਲਮ ਅਤੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਵਾਰ ਦਿੱਤੀਆਂ।
ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਥਿਤੀ
ਸਾਥੀਓ, ਵਿਸ਼ਵ ਪੂੰਜੀਵਾਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਇੱਕ ਡੂੰਘੇ ਅਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸੰਕਟ ਵਿੱਚ ਫਸੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਨਵਉਦਾਰਵਾਦੀ ਹਮਲੇ ਨੇ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਨਾ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਲਿਆਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਥਿਰਤਾ। ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਅਸਮਾਨਤਾ ਹੈ। ਮੁੱਠੀ ਭਰ ਅਰਬਪਤੀਆਂ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਦੌਲਤ ਸਮੁੱਚੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਦੌਲਤ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵ ਬੈਂਕ ਅਤੇ ਆਈਐਮਐਫ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਦੀਪਾਂ ਵਿੱਚ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਲਈ ਦੁੱਖ ਲਿਆਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਾਰਕਸ ਨੇ ਸਹੀ ਦੇਖਿਆ,"ਪੂੰਜੀ ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾਂ ਤੱਕ, ਹਰ ਰੋਮ ਤੋਂ, ਖੂਨ ਅਤੇ ਗੰਦਗੀ ਨਾਲ ਟਪਕਦੀ ਹੈ।"
ਅਸੀਂ ਅੰਤਰ-ਸਾਮਰਾਜੀ ਵਿਰੋਧਤਾਈਆਂ ਨੂੰ ਤਿੱਖਾ ਹੁੰਦਾ ਵੀ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਨਾਟੋ ਦੇ ਭੜਕਾਊ ਵਿਸਥਾਰ ਅਤੇ ਯੂਕਰੇਨ ਵਿੱਚ ਜੰਗ ਨੇ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਅਸਥਿਰਤਾ ਨੂੰ ਹੋਰ ਡੂੰਘਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਕੀਮਤ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਚੁਕਾਉਣੀ ਪੈ ਰਹੀ ਹੈ। ਸਾਮਰਾਜੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਤ ਗਾਜ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਨੇ ਪੱਛਮੀ ਸ਼ਾਸਨਾਂ ਦੇ ਪਖੰਡ ਨੂੰ ਬੇਨਕਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜੋ ਯੁੱਧ ਅਪਰਾਧਾਂ ਦੀ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਕਸਾਉਂਦੇ ਹੋਏ "ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ" ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਲੈਨਿਨ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, "ਸਾਮਰਾਜਵਾਦ ਯੁੱਧ ਹੈ।"
ਅੱਜ, ਸਾਮਰਾਜਵਾਦ ਦਾ ਚਰਿੱਤਰ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨੰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ, ਪੂੰਜੀਵਾਦੀਆਂ ਵਲੋਂ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਲੁੱਟ ਕਾਰਨ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਜਲਵਾਯੂ ਸੰਕਟ, ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਬਚਾਅ ਲਈ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ,ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਹੋਣ ਲਈ ਛੱਡ ਕੇ ਹਾਕਮ ਜਮਾਤਾਂ ਅਮੀਰਾਂ ਲਈ ਕਿਲ੍ਹੇ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਬਲਦੀ ਤੇ ਤੇਲ ਪਾਉਣਾ, ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੱਜੇ-ਪੱਖੀ ਤਾਕਤਾਂ ਦਾ ਉਭਾਰ ਅਤੇ ਏਕੀਕਰਨ ਸਿਰਫ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਨੂੰ ਉਖਾੜ ਸੁੱਟਣ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਸਲ ਕੰਮ ਤੋਂ ਧਿਆਨ ਹਟਾਉਣ , ਉਲਝਾਉਣ ਅਤੇ ਅਸਥਿਰ ਕਰਨ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ।
ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਥਿਤੀ: ਸੰਕਟ ਹੇਠ ਭਾਰਤ
ਸਾਥੀਓ, ਇਹ ਸਾਡੀ ਆਪਣੀ ਧਰਤੀ ਹੈ ਜੋ ਇਨਕਲਾਬੀ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੁਕਾਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਦੀ ਇਸੇ ਧਰਤੀ 'ਤੇ, ਤਿਰੂਵੱਲੂਵਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ "ਪਿਰਾਪੋਕੁੱਮ ਏਲਾ ਉਇਰਕੁਮ!" ( ਜਨਮ ਤੋਂ ਸਾਰੇ ਬਰਾਬਰ ਹਨ)। ਇਸ ਸਰਵ ਵਿਆਪਕ ਅਤੇ ਸਦੀਵੀਂ ਦਾਅਵੇ ਦੇ ਉਲਟ, ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅਸਮਾਨਤਾ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਅਤੇ ਵਿਤਕਰੇ ਦੀ ਢਾਂਚਾਗਤ ਅਤੇ ਵਿਕਸਤ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਲੜਨਾ ਪਵੇਗਾ।
ਸਾਥੀਓ, ਭਾਰਤ ਅੱਜ ਇੱਕ ਟੁੱਟਣ ਵਾਲੇ ਬਿੰਦੂ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ। ਭਾਜਪਾ-ਆਰਐਸਐਸ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਵਰਗ, ਜਾਤ ਅਤੇ ਪਿਤਾ-ਪੁਰਖੀ ਸੱਤਾ ਦੇ ਢਾਂਚਾਗਤ ਜ਼ੁਲਮ ਬੇਰਹਿਮ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਅਤੇ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰਾਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਵਰਗਾਂ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੰਦ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਆਓ ਅਸੀਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਹੀਏ: ਭਾਰਤ ਸਿਰਫ਼ ਮਾੜੇ ਸ਼ਾਸਨ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਭਾਰਤ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਦੇ ਅਧੀਨ ਦਮ ਘੁੱਟ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਗਰੀਬ ਵਿਚਕਾਰ ਪਾੜਾ ਕਦੇ ਵੀ ਇੰਨਾ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ 1% ਲੋਕ ਹੁਣ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਦੌਲਤ ਦੇ 40% ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅੱਧੀ ਆਬਾਦੀ ਦੋ ਸਮੇਂ ਦੀ ਰੋਟੀ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ।
ਮਾਰਕਸ ਅਤੇ ਏਂਗਲਜ਼ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ
"ਹੁਣ ਤੱਕ ਮੌਜੂਦ ਸਾਰੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਜਮਾਤੀ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਹੈ"। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਜਮਾਤੀ ਸੰਘਰਸ ਜਾਤ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ -ਜੋ ਸਮਾਜਿਕ ਜ਼ੁਲਮ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਭਿਆਨਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਹੈ। ਜਾਤ ਅਤੇ ਜਮਾਤੀ ਜ਼ੁਲਮ ਸਮਾਨਾਂਤਰ ਨਹੀਂ ਹਨ - ਉਹ ਇਕਮਿਕ ਹਨ। ਜ਼ਮੀਨੀ ਮਾਲਕੀ , ਉਜਰਤ ਢਾਂਚੇ, ਸਿੱਖਿਆ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਬੁਨਿਆਦੀ ਮਨੁੱਖੀ ਸਨਮਾਨ ਦਲਿਤ, ਆਦਿਵਾਸੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਹਾਸ਼ੀਏ 'ਤੇ ਧੱਕੇ ਗਏ ਵਰਗ, ਅਜੇ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਵਿਰਵੇ ਹਨ। ਡਾ. ਅੰਬੇਡਕਰ ਨੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, "ਜਾਤ ਸਿਰਫ਼ ਕਿਰਤ ਦੀ ਵੰਡ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਹ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀ ਵੰਡ ਹੈ।" ਅੱਜ, ਹਾਕਮ ਵਰਗ, ਹਿੰਦੂਤਵ ਤਾਕਤਾਂ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾ ਕੇ, ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਦੇ ਭੇਸ ਵਿੱਚ ਪਰੇਡ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਮਨੂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ ਪਿੱਤਰਸੱਤਾ ਵੀ ਵਧ-ਫੁੱਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਹਿੰਸਾ, ਵਿਤਕਰਾ ਅਤੇ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਸੰਸਥਾਗਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਹਾਕਮ ਵਰਗ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੰਡਣ ਅਤੇ ਹੁਕਮ ਦੇਣ ਲਈ ਪਿੱਤਰਸੱਤਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਨ ਸਮਝਦੇ ਹਨ।
ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਵੱਲ ਧੱਕ ਰਹੀ ਹੈ। ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਸੰਕਟ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਵੱਲ ਧੱਕ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਨਤਕ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿਚਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਢੰਗ ਨਾਲ ਤਬਾਹ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ - ਸੰਗਠਿਤ ਹੋਣ, ਅਸਹਿਮਤੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ, ਹੱਕ ਮੰਗਣ - ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਹਮਲੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਟਰੇਡ ਯੂਨੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਬਦਨਾਮ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਨੂੰ ਆਰਐਸਐਸ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੇ ਪੇਸ਼ੇ ਨੂੰ ਅਪਰਾਧੀ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਭਾਰਤੀ ਗਣਰਾਜ ਦੇ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ-ਜਮਹੂਰੀ ਤਾਣੇ-ਬਾਣੇ ਨੂੰ ਤੋੜਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਆਰਐਸਐਸ-ਭਾਜਪਾ ਗੱਠਜੋੜ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ,ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹੇਆਮ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਇਸਦੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਥੰਮ੍ਹਾਂ - ਸਮਾਜਵਾਦ, ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖਤਾ, ਫੈਡਰਲਿਜ਼ਮ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਨਿਆਂ - ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਗਣਰਾਜ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹਮਲਾ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਧਾਰਕ ਹੈ। ਇੱਕ ਸੰਗਠਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਰਐਸਐਸ ਫਿਰਕੂ ਅਤੇ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਵੰਡਣ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਜਥੇਬੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਮੁਸੋਲਿਨੀ ਅਤੇ ਹਿਟਲਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਗਠਨਾਤਮਕ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਭਾਜਪਾ ਆਰਐਸਐਸ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਾਖਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਸੰਗਠਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੰਘ ਪਰਿਵਾਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਮਿਲ ਕੇ ਲੋਕਤੰਤਰ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਨਫ਼ਰਤ ਨੂੰ ਫੈਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸੰਸਦ ਵਰਗੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬੇਲੋੜਾ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹਿਟਲਰ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਕੱਠੇ ਮਿਲ ਕੇ, ਸੰਘ ਪਰਿਵਾਰ ਇੱਕ ਧਰਮ- ਅਧਾਰਿਤ, ਕਾਰਪੋਰੇਟ-ਸ਼ਾਸਤ ਭਾਰਤ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਬਹੁਗਿਣਤੀਵਾਦ, ਜਾਤ ਅਤੇ ਪੂੰਜੀ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰੋਕ-ਟੋਕ ਦੇ ਹਾਵੀ ਹੋਣਗੇ।
ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜ ਨਾਲ ਲੜਦੇ ਹੋਏ ਇਹ ਨਾਅਰਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, "ਇਨਕਲਾਬ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈ ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਜਨਮ ਸਿੱਧ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ।" ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਆਰਐਸਐਸ-ਭਾਜਪਾ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਵਾਪਸ ਲਈ ਜਾਵੇ।
ਕਮਿਊਨਿਸਟਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੰਮ
ਸਾਥੀਓ, ਮੌਜੂਦਾ ਸਥਿਤੀ ਮੰਗ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ, ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਮੌਕੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰੀਏ। ਸਾਰੀਆਂ ਕਮਿਊਨਿਸਟਾਂ ਅਤੇ ਖੱਬੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਕਾਰਪੋਰੇਟ-ਫਿਰਕੂ ਹਮਲੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਨਿਰਣਾਇਕ ਵਿਰੋਧ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਧਾਂਤਕ ਏਕਤਾ ਬਣਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਬੇਜ਼ੁਬਾਨਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼, ਅਸੰਗਠਿਤਾਂ ਦੇ ਸੰਗਠਨ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ਵਾਨਾਂ ਦੀ ਉਮੀਦ ਬਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਸਾਨੂੰ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ, ਫੈਕਟਰੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ - ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਆਰਥਿਕ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ, ਸਗੋਂ ਜਾਤ ਅਤੇ ਪਿਤਰਸੱਤਾ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਜੜ੍ਹਾਂ ਵਾਲੇ ਢਾਂਚੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਵੀ। ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ "ਜੈ ਭੀਮ," "ਇਨਕਲਾਬ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ," ਅਤੇ "ਲਾਲ ਸਲਾਮ" ਦੇ ਨਾਅਰੇ ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ਬਦ ਨਾ ਹੋਣ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਪਰਿਵਰਤਨਸ਼ੀਲ ਲਹਿਰ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਨਾਅਰੇ ਹੋਣ। ਇਹ ਹੁਣ ਕੋਈ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਾਥੀਓ - ਇਹ ਸਾਡਾ ਇਨਕਲਾਬੀ ਫਰਜ਼ ਹੈ।
ਜਨਤਕ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਿਹਤ, ਰੁਜ਼ਗਾਰ, ਭੋਜਨ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ "ਕਲਿਆਣਕਾਰੀ ਮੰਗਾਂ" ਨਹੀਂ ਹਨ - ਇਹ ਸਮਾਜਿਕ ਨਿਆਂ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸਨਮਾਨ ਦੇ ਸਾਧਨ ਹਨ।
ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਸੰਵਿਧਾਨ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸੋਚ ਲਈ ਵੀ ਲੜਾਈ ਲੜਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਤਕਨਾਲੋਜੀ - ਡਿਜਿਟਲ ਟੂਲ ਅਤੇ ਸਮੇਤ ਏਆਈ - ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੀ ਚੁਣੌਤੀ ਨੂੰ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਗਿਆਨ ਤੱਕ ਸਰਵਵਿਆਪੀ ਪਹੁੰਚ, ਤਕਨੀਕੀ ਸਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਵਸਤੂਕਰਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਆਖ਼ਰਕਾਰ, ਇਹ ਲੈਨਿਨ ਹੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਸੀ, "ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ ਸੋਵੀਅਤ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਬਿਜਲੀ ਹੈ।" ਅੱਜ, ਇਹ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਅੱਗੇ ਦਾ ਰਸਤਾ
ਸਾਥੀਓ, ਸਮਾਂ ਝਿਜਕਣ ਦਾ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਕਾਰਵਾਈ ਦਾ ਹੈ। ਸਥਿਤੀ ਗੰਭੀਰ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਭਰੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਮਾਰਕਸਵਾਦੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਅਸੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸੰਕਟ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਮੌਕੇ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ - ਬਸ਼ਰਤੇ ਅਸੀਂ ਉਦਾਹਰਣ ਬਣ ਕੇ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਈਏ।
ਆਓ ਆਪਾਂ ਜਨਤਕ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ ਕਰੀਏ। ਆਓ ਆਪਾਂ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ, ਕਿਸਾਨਾਂ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ, ਔਰਤਾਂ, ਦਲਿਤਾਂ, ਆਦਿਵਾਸੀਆਂ, ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ - ਸਾਰੇ ਜੋ ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਹੋਏ ਹਨ - ਨੂੰ ਲਾਲ ਝੰਡੇ ਹੇਠ ਲਾਮਬੰਦ ਕਰੀਏ। ਆਓ ਅਸੀਂ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਆਰਐਸਐਸ-ਭਾਜਪਾ ਦਾ, ਸਗੋਂ ਉਸ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰੀਏ ਜੋ ਸ਼ੋਸ਼ਣ, ਅਸਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਅਨਿਆਂ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਸਾਨੂੰ ਮਾਰਕਸਵਾਦ-ਲੈਨਿਨਵਾਦ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਵਿਚਾਰ-ਵਟਾਂਦਰੇ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ - ਅਭਿਆਸ ਰਾਹੀਂ ਇਹ ਸਾਬਤ ਕਰਨਾ ਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਕੁੰਜੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਲੈਨਿਨ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਵਾਇਆ, "ਇਨਕਲਾਬੀ ਸਿਧਾਂਤ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਕੋਈ ਇਨਕਲਾਬੀ ਲਹਿਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ।" ਪਰ ਇਸ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਲੱਖਾਂ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ 'ਤੇ ਚੱਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਲੋਕ ਉੱਠਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਨ। ਆਓ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਰੋਸੇ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣੀਏ। ਆਓ ਅਸੀਂ ਲਾਲ ਝੰਡੇ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਰੱਖੀਏ - ਉਮੀਦ, ਵਿਰੋਧ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ।
ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਰਸਤਾ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਲੜਨਾ ਹੈ!
ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਪਾਰਟੀ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਲਾਲ ਸਲਾਮ! ਲਾਲ ਸਲਾਮ!
