ਇੱਕ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਟਕਸਾਲੀ ਸਿੰਘਾਂ ਵਾਂਗ ਧੁਨ ਦੇ ਪੱਕੇ ਕਾਮਰੇਡ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਸਿਰੜ ਦੇ ਧਨੀ ਅਤੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਏ ਹੋਏ ਕਾਮਰੇਡ। ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੇ ਤੂਫ਼ਾਨ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣੋ ਡਰਦੇ ਸਨ। ਅਜਿਹੇ ਕਾਮਰੇਡ ਘਟਦੇ ਘਟਦੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਥੋਹੜੇ ਰਹਿ ਗਏ। ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਬਾਕੀ ਹਨ। ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਾਕੀ ਹਨ ਜਿਹੜੀਆਂ ਗਾਥਾਵਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਹਨ। ਘਰ ਘਰ ਸੁਣੀਆਂ ਸੁਣਾਈਆਂ ਜਾਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਇੱਕ ਸਨ ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਗਿੱਲ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੋਣਹਾਰ ਬੇਟੇ ਅਮਰਦੀਪ ਗਿੱਲ ਹੁਰਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾ ਲਿਖੀ ਹੈ ਬਾਪੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ! ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਜ ਦੋਬਾਰਾ ਪੋਸਟ ਹੋਈ ਹੈ ਪਰ ਹਰ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਨੂੰ ਇਹ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾ ਪੜ੍ਹਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਜਿਸ ਜਿਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਬੇਇਨਸਾਫੀਆਂ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਮਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਕੋਈ ਜਜ਼ਬਾਤ ਉਬਾਲੇ ਖਾਂਦਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਪੜ੍ਹਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਉਸਦੇ ਝੰਡੇ ਜਾਂ ਪੱਗ ਦਾ ਰੰਗ ਕੁਝ ਵੀ ਹੋਵੇ। ਲਓ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ:
ਬਾਪੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ!
(ਅੱਜ ਬਾਪੂ ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਗਿੱਲ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿੱਛੜਿਆਂ ਪੂਰੇ ਨੌ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ)
No comments:
Post a Comment